Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Certe non potest.: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Tria genera bonorum;: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Cur iustitia laudatur?: Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Hunc vos beatum;: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Cur iustitia laudatur?: Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Easdemne res?: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Bork Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Itaque his sapiens semper vacabit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Praeteritis, inquit, gaudeo. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Duo Reges: constructio interrete. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam
quidem, sed etiam se tuetur;

Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere;